Helaas moesten we het paradijsje in Bryce Canyon weer verlaten en dat vond iemand anders heel fijn. Ik werd wakker en hoorde een hond blaffen en voor ik naar buiten keek, wist ik al wie daar zou staan. Toen wij dit plekje 2 dagen eerder veroverden was er een dame, vergezeld met koningspoedel heel teleurgesteld. This is my favorite place! Riep ze uit. Tja heel vervelend. Nu lag ze op de loer, want ze wilde haar briefje aan het paaltje hangen, dat paaltje was nog niet leeg en wij stonden er nog. Die arme poedel moest maar met haar mee blijven lopen deze ochtend, dacht ie gepiest en gepoepd te hebben, moest ie weer een rondje en weer en weer!! 2 Uur later werd het zijn vrouwtje teveel en vroeg aan Ron: I don’t want to rush you, but are you leaving? I want to steal your place! Wij lieten ons niet opjagen en gingen pas rond 11 uur weg richting Cedar City.
Een prachtige rit, opnieuw hoog de bergen in tot wel 3020 meter hoog en we kwamen zelfs bij de sneeuw uit. Een ritje van 145 km slechts waar we van genoten hebben, hoewel dat later helaas omsloeg. We kwamen bij een camping waar we voor 2 nachten betaalden, enorm bedrag van 100 dollar. Een lawaai daar, eigenlijk was het niets meer dan een parkeerplaats langs de highway, waar heel veel verkeer langs reed. Van luxe verder geen sprake, sterk verouderd sanitair. Wel een zwembad en dat was dit keer wel verwarmd, dus maar even bijkomen in het water en proberen er wat van te maken. S Avonds dachten we even de benen te strekken, geen succes lopen langs de highway. Toen was de maat vol, waarom nog langer hier blijven dan nodig is, ik wilde onze centen terug, in ieder geval voor de volgende nacht. Gelukkig is dat gelukt, morgen trekken we verder en hebben een camping gereserveerd voor 2 nachten in Zion National Park. Helemaal happy! Anja.
