Dinsdag 26 mei 2015

Vandaag vroeg op. Want je moet er vroeg bij zijn voor een parkeerplek. Geen ontbijt. Snel wassen en wegwezen. Het was nog lekker stil op de weg dus wij vlogen door het plaatsje Moab heen. Nog daarna een klein stukkie en daar was de entree voor het National Park Arches. Er was echter nog niemand aanwezig dus doorrijden maar zonder te betalen. Op naar Delicate Arche. De parkeerplaats was nagenoeg leeg. Hoera. Plek zat. Eerst nu lekker ontbijten en een bak koffie.

Daarna de bergschoenen aan en hop, naar boven. Het werd al wat drukker er was net een bus vol met japanners of chinezen gearriveerd. Boven aangekomen kwam je weer prachtige natuurlijke zandsteen pilaren tegen. Met de mooiste vormen. En als je daar goed naar kijkt zie je daar ook allemaal figuren in. Van tekeningen tot beelden van mensen en dieren. Daar nog even van het pad af gelopen en genoten van de stilte en rust.

Enfin wij weer naar beneden en toen was het echt druk. Leek de kalverstraat wel. Een mensen massa die omhoog en omlaag wandelde sommige enthousiast en sommige met frisse tegenzin. (voornamelijk pubers hihihi) Daarna zijn wij weer terug gereden met de campert  naar de window section in het park. Wij zijn gelopen naar de garden of Eden. Ook daar weer prachtige rotsformaties. Genieten dus. Toen wij daar uitgekeken waren gingen wij terug.

Ik wou omdat wij nog de hele middag voor ons hadden kijken waar je kan paardrijden. Wij hebben al wat folders gezien maar nog geen ranch gevonden. In de folders stond er een. Rij vanaf Moab Highway 128 af tot paaltje 21 mile en draai daarna recht af richting rivier (Colorado River). Rij dan ½ mile op de dirt road (grint weg). Daar aangekomen nog geen bord tegen gekomen. Nu het laatste stuk gaan lopen, de weg werd er niet beter op.  Maar om het hoekje heen gelopen zagen wij de ranch liggen. Terug naar de campert en hop hop hop er naar toe. Werden gelijk welkom geheten door John, de eigenaar van de ranch. Haalde zijn vrouw erbij en die gaf aan dat er om 4 uur nog een rit ging met een kleine groep. Mits het weer dit toe liet. Nu wij hebben toch al een flinke rit gereden en omdat de volgende dag dit weer niet te hoeven doen gingen wij akkoord. Of wij om 16:00 uur ons weer konden melden. Wij naar de rivier gereden over de dirt road. Daar aangekomen op een kleine primitieve camping . Even 2,5 uur wachten. Ach je hebt je hele huis bij je dus kopje thee gedronken nog een broodje gegeten rond gelopen bij de rivier en omgekleed. Lange broek aan getrokken ect.

Om 15:40 er naar toe. Wij werden welkom geheten door Patrick door en door een cowboy. Een met het wilde westen. Hij liet ons de paarden zien. Ze waren al gezadeld. En wij moesten tekenen dat wij dit op eigen risico deden. Anja kreeg het paard genaamd Snip toegewezen. En ik kreeg een hengst genaamd Cash. Wij werden er netjes op het paard geholpen met een keukentrappetje en daar zaten wij dan. Ik heb  nog nooit op een paard gezeten. (Op een hobbelpaard na dan). Nu dat zat minder stabiel als wat ik verwachtte. En heb nog geen stap gezet met Cash. Het is bedoeling is dat wij een rondrit gaan maken over een trail van ongeveer 2,5 uur. Nu daar gaan wij dan. Achter de leider aan (Cowboy Patrick) het wilde westen in. In het begin onwennig later ging het beter. De paarden liepen allemaal rustig niet in draf of galop. Behalve als er een afstand in te lopen was tussen de paarden in ene gaan ze dan wat sneller. Het terrein waarover wij liepen was niet mooi glad. Dan weer omhoog dan weer omlaag . Dwars door een rivier bedding  Union Creek genaamd heen. En Patrick maar vertellen over de omgeving over de dieren die er leven en ook dat er heel veel westerns zijn opgenomen met oa John Wahne en Johnny Depp. Na 1,5 uur rijden werd er even gestopt voor wat foto’s, slok water en het zadel werd gecontroleerd. Daarna weer verder. Het weer werd slechter. Donkere luchten naderden en het begon zachtjes te regenen. Wat al snel overging in een hoosbui met onweer. En wij liepen net boven op een berg. Patrick werd alleen maar enthousiaster. Dit weer vind hij prachtig. Beter als zeer hoge temperaturen en een gort droge wind. Hij leidde ons snel de berg af door het dal over de Highway heen terug naar de ranch. Wij waren door en door nat maar wat een avontuur is dat zeg. Heb er ontzettend van genoten. De verhalen de omgeving , geweldig. Zou het zo weer doen.

Nadat ik afgestegen was, beetje stijfjes en al hier en daar spierpijn hebben wij Patrick bedankt  voor de geweldige rit. En hij was blij dat alles goed gegaan is. Dat niemand eraf gevallen was. Zeer moe maar voldaan trokken wij eerst droge spullen aan en reden weer terug richting Moab. Eest nog een foute Hamburger gegeten bij Mc Donalds en terug naar de camping. Nogmaals wat een geweldige dag was dat zeg. Ron

Wat een intensieve en avontuurlijke dag, eigenlijk iets teveel van het goede op 1 dag voor mij om te verwerken! Ben er hyper van geworden, wat een energie opgedaan. De kans om na die prachtige wandeling ook nog te gaan paardrijden konden we niet laten schieten. Voor mij persoonlijk het allerbeste we me kon overkomen, als je weet dat ik in november ben begonnen met langzaam aan het paardrijden weer te gaan oppakken. Paarden zijn heel sensitieve dieren die je spiegelen, ben jij bang het paard ook, ben je druk het paard ook etc. Ik had heel veel angst voor het paardrijden, maar voelde ook de vrijheid en plezier hierin en heb toen gekozen om door de angst heen te stappen. Het heeft me geholpen om weer beter in mijn lichaam te komen, langzaam aan te herstellen van de inzinking van vorig jaar. Aan Patrick onze begeleider heb ik hierover verteld en hij heeft mij vandaag enorm goed op weg geholpen. Ik moest hem met mijn paard volgen en we hebben veel met elkaar gepraat, hij werd heel persoonlijk en vertelde over zijn leven. Hij was meerdere malen door de bliksem getroffen, had zijn rug gebroken, zijn nek, het was een wonder dat hij nog leefde. In doktoren en medicijnen geloofde hij niet, de artsen hadden hem eigenlijk al dood of invalide verklaard en hier reed hij dan toch maar mooi rond in deze prachtige wereld. Even later brak het noodweer los, stromende regen en het onweer in aantocht, in de verte was de bliksem al te zien! Voordat ik de tijd had om bang te worden riep Patrick: Yieaaah, this is live!! Door zijn enthousiasme werd ik meegenomen en voelde de energie door me heen stromen, ja dit is het leven! Drijf nat weer terug na een rit van 2 ½ uur,maatjes geworden met Snip het paard, fantastisch. Zo happy dit te hebben mogen meemaken, YES!! Anja.